شعر مرد چهارزنه
 

دوستی داشتم لرستانی                              یار دیرینه ی دبستانی

دیدمش بعد سالیان دراز                     همرهش چار زن همه طناز

مات و مبهوت گشتم از حالش                  که لری آهوان به دنبالش

گفتمش: چهار زن ؟ خدا برکت !           تو چگونه کنی ز جا حرکت

گفت : این کار ماجرا دارد                     هر یکی حکمتی جدا دارد

اولی را که هست خوشگل و ناز           من گرفتم ز خطه ی شیراز

تا که شب ها قرینه ام باشد                      سر او روی سینه ام باشد

بهر اوقات روزهایم نیز                        زن گرفتم ز خطه ی تبریز

چون زن ترک، خوش بر و بازوست    خانه دار و نظیف و کد بانوست

دست پختش که محشر کبراست       بهتر از آن، سلیقه اش غوغاست

ظرف یک سال بسته ام بارم                چون زنی هم ز اصفهان دارم

کشد از ماست تار مویی را                 یادمان داده صرفه جو یی را

 درکم و بیش استاد است                     او متخصص در اقتصاد است

او بس که در اقتصاد پا دارد                   بی گمان فوق دکترا دارد

زن چارم که ختم آنان است               شیری از خطه ی لرستان است

گفتمش با وجود آن سه هلو                 زن چارم بر ای چیست؟ بگو

گفت گهگاه بنده گشتم اگر                         عصبانی ز همسران دگر

آن زمان جا ی آن سه تا، بی شک           این یکی را کشم به زیر کتک